ไทยโชว์

“ โลกจะสดับ เมื่อเราขยับ โลกจะสดับ เมื่อเราบรรเลง ” “ น้องสมนึกอัดเสียงให้หน่อยครับ” “ได้ครับ” บทสนทนาสั้นๆทางโทรศัพท์ รับปากกันแบบคุ้นเคย วันนั้นผมขนเครื่องดนตรีไปบ้าน พี่โอ๋(เจษฎา สุขทรามร) ด้วยที่ยังไม่รู้พี่แกจะให้ผมทำอะไรบ้าง เมื่อไปถึงแกก็ลงมือให้ผมบรรเลงทั้งตีทั้งเป่า และทั้งร้องหลายสิ่งผมก็ทำตามแต่ที่แกจะต้องการ “เลือกเอาเองนะครับตามใจชอบ” เป็นคำพูดของผมส่งท้ายการทำงานที่แสนสนุกในคืนนั้น แล้วก็ทราบว่าจะมีรายการเชิงวัฒนธรรมศิลปะการแสดง รวมถึงดนตรีไทย ดนตรีพื้นบ้าน เกิดขึ้นใหม่ทางฟรีทีวีช่อง ทีวีไทย หรือที่เราเรียกเป็นภาษาฝรั่งย่อๆว่าTPBS ผมดีใจมาก และสิ่งที่ผมทำงานกันในคืนนั้นก็คือเพลงนำรายการที่มีชื่อว่า “ไทยโชว์” และมีสโลแกนสั้นๆว่า “เพราะเราไม่อยากให้หายไป” ในประเทศไทย สื่อสารมวลชนส่วนใหญ่เน้นไปที่ตอบสนองในเชิงธุรกิจผลกำไรเหรดติ้ง จะเห็นได้ว่ารายการในรูปแบบวัฒนธรรม ศิลปะ นาฏศิลป์ ดนตรี หรือพื้นบ้าน ฯลฯ ที่ไม่ได้อยู่ในกระแส จะถูกมองข้าม และทิ้งไว้ให้โดดเดี่ยว เหงาหงอย และก็จะหายไปในที่สุด รายการไทยโชว์เป็นรายการหนึ่งที่ผมมีความหวัง และมีความสุขที่ได้ชม ผมได้ร่วมอยู่ในรา

ข่าวประชาสัมพันธ์ไทยโชว์ คมสันต์ สุทนต์ ผู้ดำเนินรายการไทยโชว์เชิญชมการแสดงของคนรุ่นใหม่ในสองรั้วมหาวิทยาลัย ที่รวมพลังสืบสานศิลปการแสดงไทยที่กำลังจะหาย มหาวิทยาลัยเกษมบัณฑิตกับ“หนังใหญ่” มหรสพหลวงที่เป็นต้นแบบหนึ่งของศิลปการแสดงไทย และมหาวิทยาลัยเกริกกับ “เพลงนา จังหวัดชุมพร” บทเพลงพื้นบ้านเฉพาะถิ่นวิถีชีวิตชาวนา ให้กลับมามีชีวิตชีวาอีกครั้งในรายการไทยโชว์ ตอน ม.มิตรวัฒนธรรม วันอาทิตย์ที่ 6 มีนาคม 2554 เวลา 18.00 น. ทางทีวีไทย นับเป็นอีกหนึ่งโชว์สร้างสรรค์ของคนรุ่นใหม่ในรั้วสถาบันระดับอุดมศึกษาที่รายการไทยโชว์ภูมิใจนำเสนอครับ เพราะเป็นโชว์ที่เกิดจากการร่วมแรงร่วมใจกันศึกษาค้นคว้าถึงแก่นศิลปการแสดงไทยแบบลึกซึ้งของสองมหาวิทยาลัยเอกชน เริ่มจากมหาวิทยาลัยเกริก ลงพื้นที่ไปศึกษาเรื่องเพลงนากับครูสพรั่ง ยินดี หรือในวงการศิลปินพื้นบ้านจะรู้จักกันดีในนาม มโนราห์สพรั่ง สวีศิลป์ ที่ อำเภอสวี จังหวัดชุมพร ส่วนมหาวิทยาลัยเกษมบัณฑิต ไปที่อัมพวาเพื่อไปศึกษาการเชิด “หนังใหญ่”กับพ่อครูสมพร เกตุแก้ว ฉายาพญาซอ ปราชญ์ศิลปินพื้นบ้านแห่งบางคนฑี อำเภออัมพวา จังหวัดสมุทรสงคราม คมสันต์ สุทนต์ ผู้ดำเ

เพลงพื้นบ้าน เสียใจ..เสียไทยโชว์ เพลงอีแซว เอ๊ย...วันวานผ่านมาก้มหน้าหม่นหมอง คิดถึงเพลงที่เคยก้องทั่วท้องถิ่นไทย แอบรักแอบร้องกลัวต้องถูกหัวเราะ “มันผิดสมัยไม่เหมาะ”เพลงหมดความหมาย มรดกพ่อแม่ถูกรังแกรังเกียจ ถูกย่ำถูกเหยียดถูกเบียดตกยกใหญ่ มองไปทางไหนไม่เห็นแสงใสส่องนำ หน้าฟกอกช้ำกล้ำกลืนแอบใช้ วิงวอนเสียงแว่วลมแผ่วผ่านผ่าน... สงสารเพลงพื้นบ้านกำลังจะทิ้งกิ่งใบ ต้นไม้วัฒนธรรมบอบช้ำเพราะนิยมทุน กระแสธารไร้ต้านหนุนจะสู้ทุนได้ที่ไหน บ้านก็เปลี่ยนโรงเรียนก็ปรุสังคมทะลุไร้หลัก สื่อไทยก็ไม่รักวัฒนธรรมไทย สิ่งสวยงามของชาติไม่เคยผงาดเรืองรอง เพราะเราขาด “ตา” คอยมอง...ขาดสมอง...ขาดหัวใจ...เอ้อ..เอย.. เพลงพวงมาลัย เอ้อระเหยลอยมา ลอยมาจากทีวีไทย “ไทยโชว์” มาชุบชีวิต ชาวไทยชื่นจิตชื่นใจ ทั้งสืบสานทั้งสร้างสรรค์ สื่อสำคัญสร้างสังคมไทย เป็นที่พึ่งและที่พัก เป็นเสาหลักของกลุ่มรักษ์ไทย สื่อทรงพลังสร้างชาติ เป็นสื่อส่องปราชญ์แผ่นดินไทย กระแสไทยประกายงาม สื่อคุณธรรมของทีวีไทย แผ่ขยายทั้งไกลทั้งกว้าง “ไทยโชว์”ช่องทางเชื่อมหัวใจไทย ผลงานกำลังงอกเงย โธ่เอ๋ย..ฟ้าผ่าห

รายการไทยโชว์ เป็นรายการที่มุ่งเชิดชูศิลปะดนตรี และการแสดงของไทยให้ทรงคุณค่า สง่างาม สมกับเป็นสมบัติของชนชาติไทย ด้วยการเป็นเวทีที่ให้ยอดฝีมือ ในเชิงดนตรีไทย และศิลปะการแสดงทุกแบบทั่วประเทศ มาแสดงในลีลาร่วมสมัย ดูสนุก พร้อมสอดแทรกสาระ ที่จะทำให้ผู้ชมทุกรุ่นทุกวัยดูศิลปะของไทยได้อย่างเข้าใจ อิ่มเอม และตระหนักถึงรากของความเป็นไทยได้เป็นอย่างดี เพราะฉะนั้น รายการไทยโชว์จึงเป็นรายการที่รักษาศิลปวัฒนธรรมไทย ที่คนไทยทุกคนควรจะอนุรักษ์และสืบสานศิลปะของไทยให้เยาวชนรุ่นต่อไปได้รู้จัก เพราะเป็นรายการที่นำชื่อเสียง และความภาคภูมิใจให้กับคนไทย เป็นอย่างมาก เนื่องจากได้นำศิลปวัฒนธรรมไปเผยแพร่ ทั้งในประเทศและต่างประเทศ จนเป็นที่รู้จักกันทั่วไป สมควรแก่การยกย่อง เชิดชูเกียรติ ให้รายการไทยโชว์อยู่คู่กับคนไทยตลอดไป กลุ่ม ไทยบุโยเจเปน วารินทร์ อ่ำสุรา อิวาซากิ

ไทยโชว์ โชว์ไทยไทย ไฉนจะหาย? เสียดาย ทีวีไทย ไฉน? ฉงน? ทั้งที่เป็น รายการเดียว ที่ดาลดล สำแดงผล ณ ถิ่นที่ ทีวีไทย จริงอยู่ อาจมีดี ไม่ดีบ้าง ก็สรรค์สร้าง ปรุงปรับ ขยับใหม่ ไม่ควรยุบ ให้มันว่าง ร้างหายไป ทั้งที่ รายการไทยไทย นั้นไม่มี ความบันเทิง และข่าวสาร ละลานเหลือ แทบไม่เชื่อ สายตา ว่าที่นี่ ซึ่งใช้ชื่อ ทีวีไทย ควรไทยทวี แต่ไม่มี โชว์ไทยไทย หมองใจแท้ ทัศนะ ในทางไทย อยู่ไหนจ๊ะ อย่าหาย-นะ คนทีวี ที่แน่วแน่ คือคนไทย ทีวีไทย ไม่ผันแปร ถ้าท่านแพ้ จงไปทำทีวี ที่เกาหลีเทอญ ณัฏฐกฤษฏิ์ ศิษย์ครูแจ้ง

ข่าวประชาสัมพันธ์ไทยโชว์ คมสันต์ สุทนต์ ผู้ดำเนินรายการไทยโชว์ชวนคุณผู้ชมย้อนยุคกลับไปเกือบ 50 ปีที่แล้วสัมผัสเรื่องราวของตำนานการประชันปี่พาทย์ “ชนราง” ผ่านบทละครและการแสดงของ ป๋อม-ชัยยุทธ โตสง่า ศิลปินศิลปาธร สาขาดนตรี ประจำปี พ.ศ. 2553 ในรายการไทยโชว์ ตอน ชนราง วันอาทิตย์ที่ 20 และ 27 กุมภาพันธ์ 2554 เวลา 18.00 น. ทางทีวีไทย “ชนราง ถือว่าเป็นรูปแบบเฉพาะอย่างหนึ่งของการประชันปี่พาทย์ในอดีตที่เรียกว่าตาต่อตา-ฟันต่อฟัน คือนักดนตรีจะยกเครื่องดนตรีที่จะเล่นเดี่ยว [Solo]อย่างเช่น ระนาดเอก ฆ้องใหญ่ฯ มาไว้กลางเวทีหรือกลางศาลาวัด แบบหันหน้าชนกัน ระยะห่างไม่เกิน 3 ศอก แล้วก็จะเดี่ยวดวลเพลงกันแบบเพลงต่อเพลง ท่อนต่อท่อน หรือแก้ทาง แก้เพลงกันขณะนั้นทันที ซึ่งผมคิดว่านักดนตรีที่จะเก่งกล้าโชว์ความสามารถได้ขนาดนั้นต้องมีใจที่เด็ดเดี่ยวแข็งแกร่งมาก มีประสบการณ์ชั่วโมงบินในการเล่นดนตรีเพลงหมู่ เพลงเดี่ยวมายาวนาน ฐานวิชาความรู้ต้องแน่นเปรี๊ยะ ฝึกซ้อมกันมาอย่างหนักหน่วง มีครูบาอาจารย์หรือพี่เลี้ยงที่เก่งกาจคอยชี้แนะ และมีปฏิภาณไหวพริบดี ความสามารถเฉพาะตัวเยี่ยม แก้ปัญหาเหตุการณ์เฉพาะหน้าได้อย่างดี