อาลัยไทยโชว์ บัวจริยา
เพลงพื้นบ้าน เสียใจ..เสียไทยโชว์
เพลงอีแซว
เอ๊ย...วันวานผ่านมาก้มหน้าหม่นหมอง คิดถึงเพลงที่เคยก้องทั่วท้องถิ่นไทย
แอบรักแอบร้องกลัวต้องถูกหัวเราะ “มันผิดสมัยไม่เหมาะ”เพลงหมดความหมาย
มรดกพ่อแม่ถูกรังแกรังเกียจ ถูกย่ำถูกเหยียดถูกเบียดตกยกใหญ่
มองไปทางไหนไม่เห็นแสงใสส่องนำ หน้าฟกอกช้ำกล้ำกลืนแอบใช้
วิงวอนเสียงแว่วลมแผ่วผ่านผ่าน... สงสารเพลงพื้นบ้านกำลังจะทิ้งกิ่งใบ
ต้นไม้วัฒนธรรมบอบช้ำเพราะนิยมทุน กระแสธารไร้ต้านหนุนจะสู้ทุนได้ที่ไหน
บ้านก็เปลี่ยนโรงเรียนก็ปรุสังคมทะลุไร้หลัก สื่อไทยก็ไม่รักวัฒนธรรมไทย
สิ่งสวยงามของชาติไม่เคยผงาดเรืองรอง เพราะเราขาด “ตา” คอยมอง...ขาดสมอง...ขาดหัวใจ...เอ้อ..เอย..
เพลงพวงมาลัย
เอ้อระเหยลอยมา ลอยมาจากทีวีไทย
“ไทยโชว์” มาชุบชีวิต ชาวไทยชื่นจิตชื่นใจ
ทั้งสืบสานทั้งสร้างสรรค์ สื่อสำคัญสร้างสังคมไทย
เป็นที่พึ่งและที่พัก เป็นเสาหลักของกลุ่มรักษ์ไทย
สื่อทรงพลังสร้างชาติ เป็นสื่อส่องปราชญ์แผ่นดินไทย
กระแสไทยประกายงาม สื่อคุณธรรมของทีวีไทย
แผ่ขยายทั้งไกลทั้งกว้าง “ไทยโชว์”ช่องทางเชื่อมหัวใจไทย
ผลงานกำลังงอกเงย โธ่เอ๋ย..ฟ้าผ่าหน้าหงาย
ลู่ทางกำลังโลดแล่น กลับคับแค้นเพราะใคร
ช่อมะม่วงพวงมะไฟ ทีวีไทย..ทำอะไรเอย
เพลงเรือ
เอ่อ....โอ้วิภาวดีวันนี้อาดูร ไทยโชว์จะมาสูญ เมษา
ไม่มีสื่อดีให้เราดู เหตุอะไรก็ไม่รู้ ที่มา
ของเก่าของแก่ของแม่ของพ่อ จะดูได้ที่ไหนหนอ คงแลหา
ชีวิตครูเพลงก็พัดพาดั่งสายน้ำ ผ่านคืนผ่านค่ำ ไม่หวนมา
สงสารเพลงเรือไม่มีเหลือแล้ว สงสารพายสงสารแจว จางตา
เสียงฉิ่งเคยฉับเสียงกรับเคยแกร็ก เสียงจอแจจ้อกแจ้ก เสียงรับจ้า
เสียงรำมะนาเคยปลุกวิญญาณ์อารมณ์ ต่อแต่นี้ไม่มีชม โชว์คุณค่า
ชาวไร่ชาวนาจะโหยหาเพลงเกี่ยวข้าว หน้าจอคงเงียบเหงา เหว่ว้า
ครูเพลงทั้งหลายเหมือนไม้ใหญ่ใกล้ฝั่ง จะเหลียวหน้าแลหลัง สั่งลา
จะสั่งอย่างไรไม่มีสื่อให้สั่ง คงขาดแรงขาดพลัง สักเวลา
เสียดาย “ไทยโชว์” โอ้โอ๋...เคยชม โอ้ฟ้าหนอช่วยต่อลม ต่อเวลา
ให้เป็นสื่อสร้างแผ่นดินสืบศิลป์งามสง่า ให้ยืนยงคงอยู่สืบภูมิรู้ภูมิปัญญา
ต่อลมหายใจให้เถิดหนาทีวีไทยเอย
เหลืองเอ๊ยใบยอ หอมช่อใบชา
“ไทยโชว์” เชื่อมไทย ผูกสายใยภูมิปัญญา
ช่อเจ้าเอ๊ยใบชา กลิ่นอย่าราโรยเอย
เหลืองเอ๊ยใบยอ เสียดายช่อลั่นทม
ลั่นทมจะสะท้อน ถ้า “ไทยโชว์”ถอนช่องสีส้ม
ช่อเจ้าเอ๊ยลั่นทม จงอยู่ให้ชมชื่นเอย
..........................................
“บัวจริยา”
๒๒ กุมภาพันธ์ ๒๕๕๔
ความคิดเห็น
แสดงความคิดเห็น